Overslaan en naar de inhoud gaan

Said Arslan helpt getroffenen van aardbeving in Turkije

'Ik voel de pijn van de slachtoffers'


De chaos rond de goedbedoelde, maar volgens hem vaak ook wat amateuristische inzamelingsacties voor de slachtoffers van de aardbevingen in Turkije en Syrië, dwong transportondernemer Said Arslan in actie te komen. Hij richtte de Stichting Vervoer Hulpgoederen Turkije en Syrië op om alle hulp beter te stroomlijnen/ Said vertelt over zijn drijfveren en motivatie om de slachtoffers in Turkije van alle mogelijke hulp te voorzien. Proef zijn doorzettingskracht in dit aangrijpende verhaal. 

Eerder verschenen in TVM Actueel, mei 2023

Said Arslan

Een deel van mijn hart ligt in Turkije

Hij noemt zichzelf een kind van twee landen. Opgegroeid thuis bij zijn ouders in Arnhem, maar geboren (‘Dat was niet de bedoeling’) in Turkije tijdens een vakantie. “En ik ben daarna veel op vakantie geweest naar familie daar, drie dagen heen op de achterbank van mijn vaders auto en drie dagen terug. Ik ben een Hollander hoor, maar een deel van mijn hart ligt ook dáár. Dus… het komt eigenlijk allemaal uit emotie voort.”

Said Arslan (38), commercieel directeur en mede-eigenaar van C.H. Dekker Transport BV in Ilpendam, doelt op de rampzalige aardbevingen in Turkije en Syrië. Daarbij kwamen op 6 februari meer dan 50.000 mensen om het leven, raakten meer dan 11.000 gebouwen verwoest en zijn honderdduizenden mensen dakloos geraakt. Het is de dodelijkste ramp in de geschiedenis van Turkije.

Said Arslan

Het nieuws kwam hier langzaam op gang

“Ik werd die maandagochtend wakker en kreeg een pop-up van de NOS. Op mijn telefoon las ik: ‘Aardbeving in Turkije: 170 doden’. Best wel pittig, dacht ik. Verder heb ik er geen aandacht aan geschonken, het was een dag met veel meetings en ik moest de hele dag scherp zijn. Maandagavond bleek het allemaal al veel ernstiger, het nieuws kwam langzaam op gang. Pas de volgende ochtend bleek het echt foute boel.”

Stichting Vervoer Hulpgoederen Turkije en Syrië

Arslan neemt een slok van zijn koffie. Hij zit op zijn praatstoel en vertelt honderduit over de manier waarop hij betrokken is geraakt bij de Stichting Vervoer Hulpgoederen Turkije en Syrië (VHTS). Een stichting zonder politieke of religieuze identiteit, maar geheel onafhankelijk, benadrukt hij. Zijn doel: het betrekken van zo veel mogelijk gelijkgestemde collega’s uit de logistieke wereld. “Er zitten daar mensen in tenten, zonder dekens, in de vrieskou. Daarom roep ik mijn transportcollega’s op: doneer een rit naar Turkije. Of iets anders. Maar dóe iets!”

"Maandagavond bleek het allemaal al veel ernstiger, het nieuws kwam langzaam op gang. Pas de volgende ochtend bleek het echt foute boel.”

Hoe kunnen we iets betekenen?

Hij zag in de dagen na de ramp hoe het in het begin vreselijk misging met alle hulptransporten. De Turkse en Syrische gemeenschap zamelde van alles in, maar het heeft volgens Arslan “weinig zin als je schoenen van maat 44 nodig hebt en er zit een paar van maat 39 in een van die dozen”. Kleding bijvoorbeeld, die hebben ze daar genoeg.

“Het was een zooitje die eerste dagen. Begrijp me goed: het gebeurde met de beste bedoelingen. Er zijn heel veel lokale initiatieven geweest van allemaal lieve mensen. Net zoals vele andere Turken is mijn familie naar Nederland gekomen om hier een betere toekomst op te bouwen, maar als je dan zo veel steden in het land van je vader in puin ziet liggen, dan moet je iets ondernemen.”

Daarom ging Arslan vanaf de tweede dag, toen de volle omvang van de ramp duidelijk werd, aan de slag om hulpgoederen met twee trucks naar het aardbevingsgebied te sturen. Hij kreeg de zegen van zakenpartner Martin Dekker. “Je moet doen wat goed voelt”, zei Dekker.

Veel vragen, weinig antwoorden

Arslan kwam al snel tot de conclusie dat er veel lokale initiatieven waren, maar geen gestructureerde aanpak. Hoe zat het nu met de documentatie? Welke route kan het beste worden gereden? Wat laden we en wat hebben ze daar nodig? Niemand die het hem kon vertellen.

"Onze chauffeurs werden daar als helden en weldoeners ontvangen."

Na vier dagen kwam Said via LinkedIn in contact met Osman Kaya, een online kennis werkend bij Sjouwenman Transport in Wateringen. En even later belt ook een zekere Harun hem op, van beroep douane-agent. Dan komt alles in een stroomversnelling en wordt de vraag gesteld of Dekker Transport de maandag daarop twee trailers kan laden bij Action in Zwaagdijk, gedoneerd aan People for People. Probleem: Dekker heeft geen gesloten trailers, maar die kunnen worden opgehaald bij ATL in Roosendaal. Ook het NIWO helpt mee en geeft de benodigde ritmachtigingen af.

Chaos is een giftige cocktail

Twee chauffeurs van Dekker staan te trappelen om de moeilijke rit via Roemenië en Bulgarije uit te voeren. “Onze chauffeurs zijn bikkels. Ze houden van een uitdaging en ze staan altijd achter de directie”, aldus Arslan. Een van de mannen annuleert zijn carnavalsfeest, Arslan zelf laat zijn vakantie eveneens schieten.

Vrachtwagens

Dan komt in het nieuws dat er drugs zijn gevonden in een truck vol hulpgoederen. “Ik werd zo kwaad en tegelijkertijd realiseerde ik me dat het ook niet gek was dat dit kon gebeuren”, vertelt Arslan. “Chaos is een giftige cocktail.”

Dit moeten we als 'BV Nederland oppakken'

Samen met zijn contacten, onder wie advocaten, een notaris, een accountant, Transport en Logistiek Nederland en andere betrokkenen, komt hij tot de slotsom “dat het anders en beter moet, gecoördineerd en veilig. Deze ramp is te groot voor het individu, voor lokaal initiatief of voor een bedrijf. Dit moeten we als 'BV Nederland' oppakken”.

Want, verduidelijkt hij: “Ik heb meer te verliezen dan te winnen. Ik moet zeker weten dat we een betrouwbare en veilige supply chain kunnen opzetten. Daarom is het fantastisch dat we dat binnen een week in onze Stichting VHTS hebben kunnen waarborgen.”

Met twee volle wagens op pad

Bij het distributiecentrum van Action in Zwaagdijk worden broodnodige hulpgoederen als dekens en slaapzakken opgehaald, maar ook kachels en tenten. Bij de GGD in Rotterdam staan nog eens 1300 bedden klaar. Vervolgens kunnen de twee Dekker-chauffeurs beginnen aan de 3503 kilometer lange rit van Ilpendam naar Kayseri in Turkije, het centrale distributiepunt voor hulpgoederen.

In Turkije

“Ze zijn daar als helden en weldoeners ontvangen. Ze mochten nergens voor hun eten en drinken betalen. Er werd thee voor ze gehaald, ze werden ondanks de barre omstandigheden in de watten gelegd. Zo blij waren ze met alle hulp uit Nederland.”

Initiatieven kwamen overal vandaan

Middenin de operatie wordt Arslan ook nog eens gebeld vanuit Wijk bij Duurstede. Daar hadden leerlingen van een basisschool zo veel goederen ingezameld dat het hele gymlokaal volgepakt stond met dozen. Een stuk of 450. De vervoerder die de spullen zou wegbrengen, zag af van zijn aanbod uit vrees in Turkije te worden getroffen door een nieuwe aardbeving of door naschokken.

"De gevolgen van de ramp zullen nog jaren voortduren en hulp blijft nodig. Kijk, ik zit hier, maar ik kan de pijn van de slachtoffers in Turkije voelen.”

Gelukkig hadden de lokale initiatiefnemers alles keurig gesorteerd en paklijsten opgesteld. Een van hen was 18 jaar geleden wegens de liefde naar Nederland gekomen en wilde graag zijn plaatsgenoten in het rampgebied helpen. “Ik wil niet dat ze denken dat ik ze ben vergeten", zegt Harun in het Turks tegen Arslan, sprekend over de ellende in Haruns geboortegrond in de provincie Osmaniye.

Hij belooft het lokale initiatief te ondersteunen, mede omdat de leerlingen van de basisschool zich zo hadden ingezet voor de slachtoffers. Arslan belt als regiobestuurder van TLN een van zijn contacten bij Vonk & Co. Via hem wordt een passende trailer aangeboden en wordt met behulp van het Turkse consulaat goedkeuring verkregen voor het lossen in Adana. De lokale burgemeester uit het dorpje Bahce mag de spullen daar komen ophalen. Inmiddels zijn de 450 dozen gearriveerd in Bahce.

Hulp blijft nog jaren nodig

De stichting Vervoer Hulpgoederen Turkije en Syrië gaat alle hulp de komende maanden verder stroomlijnen en coördineren. Arslan heeft inmiddels de mensen aan boord die hem daarbij gaan helpen. Er is een plan van aanpak. “We moeten voorkomen dat nog eens dubieuze zendingen met contrabande naar Turkije worden gedaan.”

Said Arslan

Een van zijn trouwe klanten, TMA Logistics, schonk spontaan een bedrag van 10.000 euro, voldoende voor een rit naar Turkije vice versa. Arslan hoopt op meer van zulke gebaren. “Want de gevolgen van de ramp zullen nog jaren voortduren en hulp blijft nodig. Kijk, ik zit hier, maar ik kan de pijn van de slachtoffers in Turkije voelen.”

Benieuwd naar andere klantverhalen?

De acties van Said Arslan komen uit een meelevend hart. Bij TVM zetten we trouwe klanten en partners graag in het zonnetje. Meer verhalen lezen, zoals deze over Said Arslan van C.H. Dekker Transport BV? Klik onder het paspoort op 'Lees meer'.

Paspoort

Naam: C.H. Dekker Transport BV

Vestigingsplaats: Ilpendam

Eigenaars: Martin Dekker en Said Arslan

Specialisatie: Bouw- en lengtetransport, ADR, gevaarlijke stoffen en nucleair

Nevenbedrijven: Vervoer Willaert in Gits (België) en Bouwhub Amsterdam voor bouwlogistiek

Wagenpark: Circa 50 auto's met 70 man personeel

Dekker Transport

Klanten vertellen over TVM

We kijken graag met u mee en helpen u de juiste keuzes te maken. Of het nu gaat over verzekeren, zero emissie, schade afhandelen of schade vóór zijn. Bij TVM zit u goed. De verhalen van collega-transportondernemers bevestigen dat en vertellen waarom ze goed zitten bij TVM. 

Klantverhalen TVM