Margriet Boersma is
parttime chauffeur
"Er is veel mogelijk bij transportsportbedrijven"
Margriet Boersma is de verloofde van een TVM-medewerker. Aan de keukentafel gaat het dus vaak over transport. Niet in de laatste plaats omdat ze zelf parttime vrachtwagenchauffeur is. Om de week werkt ze op zaterdag voor Wezenberg Transport uit IJsselmuiden, waar haar vader ook na zijn pensioen parttime werkt.
Proefles maakte veel indruk
In een gezin met vier oudere broers lag het niet voor de hand dat juist Margriet een diepgewortelde passie voor transport zou ontwikkelen. Haar vader sprong dan ook een gat in de lucht toen Margriet op haar 19e aangaf dat ze haar grootrijbewijs wilde halen. Ze kreeg een proefrijles die ongelooflijk veel indruk op haar maakte. “Het was bizar dat ik zo’n immens apparaat zelf bestuurde”, vertelt Margriet Boersma met een grote glimlach. Op haar 21e haalde ze haar CE-rijbewijs. Tijdens haar studententijd was ze elke zaterdag onderweg. “Ik was dusdanig gek op het vak dat ik het lastig vond om een keer over te slaan.”
Te laat op eigen verjaardag
Elke zaterdag(avond) de hort op zijn klinkt niet als een ideale combinatie met een hectisch studentenleven. Toch viel er volgens haar prima een mouw aan te passen. Al ging het niet altijd zonder slag of stoot. “Ik ben ooit te laat gekomen op mijn eigen verjaardag. Al mijn vrienden zaten sinds 20.30 uur op mij te wachten. Ik was er zelf pas om 22.30 uur… Ik was nog onderweg met de vrachtwagen. Dat was voor mij het moment waarop ik besloot om iets minder vaak te gaan rijden.”
Parttimers zijn meer dan welkom
Margriet Boersma is fulltime aan het werk als adviseur wonen bij adviesbureau BMC. Eens in de twee weken rijdt ze op de zaterdag. “Met pijn in m’n hart, maar anders wordt het wel een beetje te gek.” Al gaat het thuis ook doordeweeks vaak genoeg over transport, vrachtwagens en alles wat erbij komt kijken. Haar verloofde Tom werkt namelijk bij TVM verzekeringen als account coördinator. Het feit dat parttime werken prima kan als chauffeur moet veel meer belicht worden, vindt Boersma.
“Je hoeft echt niet per se tachtig uur per week onregelmatig te werken. Chauffeurs die doordeweeks rijden willen vaak in het weekend vrij zijn. Flexibele contracten zijn geen taboe meer. Als ik mijn situatie uitleg aan geïnteresseerden, dan zijn ze verbaasd. Er is veel mogelijk bij transportbedrijven. Dat moet meer worden uitgedragen. Als parttimer kan je ook prima een steentje bijdragen aan de oplossing van het chauffeurstekort.”
Meer ambassadeurs
Margriet Boersma is van mening dat elke betrokkene in de transportsector een rol heeft om het chauffeurstekort op te lossen en het imago te verbeteren. “We gaan dit samen doen. Ik merk al, on- en offline, dat er steeds meer boeiende verhalen worden gedeeld. Er moeten meer ambassadeurs van het vak komen. Uithangborden waar de gemiddelde Nederlander zich mee kan identificeren, dat is belangrijk en goede promotie.”
Bewustwording: Hoe komt de paprika, die je koopt, in de supermarkt?
Boersma vindt bewustwording ook een belangrijke factor om ervoor te zorgen dat het chauffeursvak en de sector meer wordt gewaardeerd. “Hoe komt de paprika die je koopt in de supermarkt?”, vraagt ze zich hardop af. “Er moet meer en een blijvend besef komen dat gevulde schappen niet vanzelfsprekend zijn. Dat besef was er in het begin van de coronacrisis. Toen werd duidelijk dat zonder transport alles stil stond.”
Voorlopig lekker doorgaan
De magie van dit vak? Boersma twijfelt niet: “Het moment wanneer ik de snelweg op kom rijden, ik met mijn knipperlicht aangeef te willen invoegen en alle auto’s aan de kant voor me zie gaan. Dát gevoel is machtig. Dan voel ik me echt de koningin van de weg. Onderdeel van de magie is om dit werk samen met mijn vader te mogen doen. Elke twee weken rijden we achter elkaar aan en heb ik een uniek vader-dochter-uitje.”
"Het geeft me echt ontspanning en voldoening"
Stoppen? Dat zit er voorlopig nog niet in. Vader Marien wil het werk blijven doen zolang hij het fysiek nog trekt. Margriet Boersma gaat ook vrolijk door met rijden. “Het zal voor mij wel anders zijn zonder mijn vader. Maar als mijn vader ooit stopt, blijf ik ook rijden. Alleen misschien wat minder frequent. Het geeft me echt ontspanning en voldoening. Als ik er niks voor betaald zou krijgen, dan zou ik het ook doen. Echt. Zo leuk vind ik het. Ik blijf het werk nog wel even promoten, dat komt wel goed. Mij krijgen ze niet zomaar achter dat stuur vandaan.”