De Pleisterplaats is uniek in het gewone Op bezoek bij het beste chauffeurscafé van Nederland

Bruin, sfeervol en warm verlicht

Aan de grens van de lommer­rijke natuur in het Limburgse dorp springt De Pleister­plaats niet direct in het oog. Compleet anders is dat van binnen. Ergens komen waar de tijd heeft stil­gestaan. Bruin, sfeervol, warm verlicht en aan de muren hangt een kleine vijftig jaar aan geschiedenis.

Familiebedrijf

Het is rustig, lunchtijd is net achter de rug. Achterin de zaak zitten eigenaren Twan (58) en Gé Vaessen (55). Ze wor­den vergezeld door Brian (32), de zoon van Twan. Het is een echt familiebedrijf, want ook Maria, de vrouw van Twan, is er werk­zaam.

"We willen het hier zo leuk mogelijk maken voor onze gasten"

Ze hebben een duidelijk gezamenlijk doel, vertelt Gé: “Het hier zo leuk mogelijk maken én houden voor onze gasten. Natuur­lijk hebben we soms discussies, dat hoort erbij. Maar we maken mooie stappen. In alles wat we doen zijn onze gasten het belangrijkst.”

Een authentieke inrichting

Over die discussies heeft Brian nog een anekdote. “Zo’n 15 jaar geleden zei ik dat ze echt iets aan de inrichting hier moeten doen. Het is maar goed dat ze niet naar mij geluisterd hebben, want inmiddels is het een van de sterkste punten van deze zaak. Hier heb je nog dat authentieke. We hebben net nieuwe tafels besteld. Ik denk dat wij de enige in Nederland zijn die nog in notenkleur afgelakte tafels kopen”, vertelt hij met een grote glimlach.

Tante Mien

Twan en Gé zitten sinds 1984 in de zaak van hun moeder Mien, die ook eigenaar bleef tot haar overlijden. Brian kwam in 2020 fulltime wer­ken in de zaak. “Oudere chauf­feurs noemen het hier nog steeds ‘Tante Mien’, zoveel indruk heeft ze op hen gemaakt”, vertelt Twan. En de herinneringen aan Mien leven nog altijd voort. In een hoekje staat haar foto prominent op een kast, samen met een kaars. Een belangrijk plekje voor de familie Vaessen.

Het beste chauffeurscafé van Nederland

IQ-select, een uitzendbureau voor de transportsector, heeft de wedstrijd om het beste chauffeurscafé van Nederland in het leven geroepen. “Alle wegrestaurants zijn benaderd om deel te nemen. De grote jon­gens waren ook van de partij. Die chauffeurcafees hebben parkeerplaatsen die soms vijf keer groter zijn dan die van ons. Daarom was het niet voor de hand lig­gend dat we mee zouden dingen om de prijzen. We wilden ergens in de top zes eindigen”, vertelt Brian.

"Het beste chauffeurscafé: echt een topprestatie van alle collega's samen"

Een maand lang kon er worden gestemd op de deelnemende chauf­feurscafés. De volgende dag moest er iemand telefonisch bereikbaar zijn. Toen kwamen de zenuwen om de hoek kijken bij Brian. “Ik werkte die och­tend samen met m’n vader. De tele­foon had ik constant bij me, voor het geval dat. Maar we hoorden maar niks, dus de moed zakte in m’n schoenen. We zijn vast vijfde ofzo geworden, dacht ik nog. Vlak voor het openen van de zaak kreeg ik een belletje van een 06-nummer, dat moest dus wel een reservering zijn. Tot mijn verba­zing was het IQ-select. We hadden gewonnen! Dus ik begon gelijk als een gek te springen. We hebben het gewoon geflikt met onze kleine zaak. Echt een topprestatie van alle colle­ga’s. De volgende dag hebben we het gevierd en is de cheque van 2500 euro en de beker uitgereikt aan al het per­soneel dat aanwezig kon zijn. Van dat geld gaan we nog iets leuks doen met z’n allen. Dat komt nog. We zijn er zo trots op”.

"De ochtend is de leukste tijd van de dag"

En het zijn zulke gebaren die voor chauffeurs het verschil maken. Net als de opening op de vroege ochtend, vertelt Twan. “Chauffeurs nemen de moeite om in de avond hier te komen en een stuk om te rijden. Dan nemen wij in de ochtend de moeite om vroeg op te staan en te zorgen voor een goed ontbijt, fatsoenlijke douches en wc’s. De ochtend vind ik de leukste tijd van de dag.

"Chauffeurs voelen zich hier echt thuis"

Om half 6 zitten er dan gelijk tien man binnen. Er wordt gelachen en gepraat aan de grote chauffeurstafel. Allemaal bij elkaar en lekker ouwehoeren. Gé en ik openen de dag samen met collega Marij, ook zij werkt al meer dan veertig jaar bij ons. Iedereen is gewoon zichzelf en voelt zich thuis.” Die laatste zin krijgt bijval van Gé. “Sommige chauffeurs doen bij bin­nenkomst direct hun klompen uit en lopen soms letterlijk op hun sokken rond. Die voelen zich hier pas echt thuis. Het is voor hen meer dan een plek om te eten.”

Kwaliteit in eigen hand

Naast de gastvrijheid, het personeel en de gezelligheid wordt ook het eten geroemd. Het grote geheim? Dat is vol­gens de heren aan tafel niet zo ingewik­keld: alles zoveel mogelijk zelf doen en in de hand houden. Met name in coro­natijd was er wat tijd over. En alles werd de laatste jaren veel duurder. Dus de optelsom was snel gemaakt. Gé, met zijn koks-en slagersachtergrond, kan zijn ei goed kwijt in de keuken: “We laten het vlees hier leveren zoals de slager het ook binnen krijgt. Het uitbe­nen en portioneren doe ik zelf. Zo zit er een stap minder tussen en kunnen we de prijzen op een normaal niveau hou­den.

"Goed eten voor een normale prijs. Daar willen chauffeurs voor omrijden"

De chauffeur en onze andere gas­ten moeten gewoon goed eten. Een chauffeur kiest voor ons, niet zijn baas. Voor hen moeten we het dus goed doen. Ze hebben er niks aan als er gouden klinkers op de parkeer­plaats liggen. Ze moeten goed eten krijgen voor een normale prijs. Daar willen ze voor omrijden”.

De bescheidenheid spat in alles van het gezelschap af. Maar dat neemt niet weg dat ze apetrots zijn op wat ze heb­ben bereikt. “We doen gewoon ons werk. Die erkenning die we nu krijgen van iedereen is prachtig. We zijn echt super trots op wat we hebben bereikt en blij met hoe het gaat. Dat willen we de komende jaren vasthouden”, vertelt Twan. En daar zijn Gé en Brian het roerend mee eens.